Jak daleko sięgnąć mogła pamięcią, życie jej zawsze było nudne i bezbarwne, bez jednego jaśniejszego czy żywszego promyka. Jak daleko wybiegała myślą w przyszłość, wydawało się jej rzeczą pewną, że zawsze będzie to samo, aż wreszcie stanie się zwiędłą staruszką, uczepioną nagiej, uschniętej gałęzi życia.
Lucy Maud Montgomery, Błękitny Zamek*
Babka odsypia poniedziałek, nie mam więc zbyt wiele do roboty. Na obiad odgrzewam wyciągniętą z zamrażarki porcję pulpetów. Resztę czasu mogę poświęcić lekturze.
______
Pokój z widokiem 